Allah Azze ve Celle şöyle buyurmuştur:
“Ey îman edenler! Yahudileri ve Hristiyanları kendinize dost edinmeyin,
Onlar birbirlerinin dostudurlar. İçinizden her kim onları dost edinirse, o
onlardandır. Allah, şüphesiz zâlim kimseleri doğru yola iletmez.” (Maide
51)
İbn Cerir, bu ayet hakkında der ki; “Kim müminleri bırakıp Yahudileri ve
Hıristiyanları dost edinirse onlardandır. Kim müminlere karşı onlara dostluk
ederse onların dinindendir. Zira herkes ancak dininden olanla veya üzerinde
olduğu şeye razı olarak dostluk eder. Onun dininden razı olduğu zaman onun
muhalifine de düşmanlık etmiş olur. Böylece onunla aynı hükme dâhil olur. Bu
yüzden bazı âlimler, Tağlib oğullarının kestikleri, kadınlarının nikâhlanması
ve benzer hususlarda onlar hakkında Hristiyanlar gibi hüküm vermişlerdir.
Nesepleri ve dinlerinin aslı farklı olsa da, İsrail oğullarına dostluklarından,
onlardan razı olmalarından ve onlara yardım etmelerinden ötürü böyle hüküm
verilmiştir. Bu açıkça, kim bir kimsenin dinini din edinirse onunla aynı
hükümdedir şeklindeki sözlerimizin doğrulunu göstermektedir…”